Sea turtle

Collaboration with Mora garden
'SOLD OUT'
Owner:’พลานาเรียลึกลับ’

ส่วนนี้คือเรื่องราวของภาพนี้ค่ะ
Story by Kotchaporn EstraFlower
‘ถ้านางเงือกมีขาได้แล้วทำไมเต่าทะเลอย่างข้าจะมีขาบ้างไม่ได้ !?’กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีเต่าทะเลตัวหนึ่งแอบเห็นปาฏิหารย์ของแม่มดแห่งท้องทะเล นางเสกขาให้กับนางเงือกที่หลงรักเจ้าชายโดยมีของตอบแทนคือเสียงอันล้ำค่า นางได้ขึ้นฝั่งและเห็นสิ่งต่าง ๆ มากมาย

เจ้าเต่ารู้สึกอิจฉานางเงือกตนนั้นเป็นอย่างยิ่งวันหนึ่งตอนแม่มดอารมณ์ดีมันจึงขอให้เปลี่ยนมันมีขาบ้าง

นางหัวเราะแล้วตอบว่า “แค่ขาเหรอ ? เจ้าบอกแค่ขาเหรอ ?”

แล้วแม่มดก็เสกเจ้าเต่าทะเลให้มีขาเป็นมนุษย์แต่ทว่ายังคงมีครีบและหัวเป็นเต่าในส่วนของท่อนบน

เจ้าเต่าทะเลเมื่อดูตัวเองในกระจกแล้วจึงร้องไห้ เพราะดูอัปลักษณ์เกินกว่าสัตว์ทะเลทุกตนและอีกอย่างหนึ่งคือมันไม่สามารถว่ายน้ำได้อย่างเต่าทะเลทั่วไปได้อีกมันเฝ้ามองนางเงือกจากทะเลไกล ๆ อย่างเฝ้าฝัน

ทว่าวันหนึ่งเมื่อนางเงือกได้แวะเวียนมายังชายหาดและได้พบกับเจ้าเต่าก็ตกใจเป็นอันมาก แต่เมื่อได้พูดคุยกันจึงรู้ต้นสายปลายเหตุและสงสารมันจับใจนางเงือกจึงเล่าเรื่องของตัวเองโดยการเขียนอักษรบนหาดทราย การเป็นมนุษย์ไม่ได้สบายแต่อย่างใดแต่เพียงเพราะเธอรักเจ้าชายเกินกว่าจะถอดถอนใจ แถมตอนนี้ก็ยังลำบากเหลือแสนเพราะเธอพูดไม่ได้

แม้จะเป็นช่วยชีวิตเจ้าชายเอาไว้ก็ตาม

‘แล้ว…ถ้าเจ้าสามารถเป็นมนุษย์ได้เจ้าจะทำอะไร ?’

“ข้าไม่ได้อยากเป็นมนุษย์ข้าแค่…” เจ้าเต่าทะเลก็ไม่มั่นใจในตัวเองเช่นกันว่าจริง ๆ แล้วมันต้องการสิ่งใด

แต่นางเงือกพูดต่อราวกับรู้ความรู้สึกของมันดี

‘เจ้าแค่ต้องการการผจญภัย’ เธอมองที่ตัวของเต่าทะเล ‘ใช่ไหมล่ะ ?’

เจ้าเต่าหวนคิดถึงเมื่อครั้งแรกเริ่มเกิดมา มันไม่รู้ว่าพ่อแม่เป็นใครหรือมาจากไหน ? หลังจากที่ออกจากเปลือกไข่ก็คลานลงสู่ทะเลโดยไม่ได้หันหลังกลับ เมื่อมันโตขึ้นก็เห็นเพียงแต่สิ่งในทะเลจนนึกว่ามันคือโลกทั้งโลก จนกระทั่งตัวของมันเกยตื้นเข้าฝั่ง ในตอนนั้นมันได้เห็นมนุษย์และสัตว์ต่าง ๆ มันจึงอยากที่จะสำรวจและออกเดินทางสู่ดินแดนที่ไม่เคยรู้จัก

เป็นครั้งแรกที่เจ้าเต่าน้อยเข้าใจตัวเอง แต่ก็ยังกลัวกว่าที่จะออกเดินทาง ทว่าหลังจากนั้นมันเห็นนางเงือกอยู่บนยอดผาและร้องเรียกมันด้วยเสียงอันไพเราะ ขาของนางเริ่มกลายเป็นหางก่อนจะโดดลงมา นางยิ้มให้กับเจ้าเต่าน้อยด้วยความสดใสก่อนเวทมนตร์ของแม่มดจะวิ่งเข้าสู่ร่างของมัน นางเงือกสลายกลายเป็นฟองอากาศแต่ตัวของมันครึ่งบนกลับกลายเป็นมนุษย์

แม้จะมีบางส่วนยังเป็นเต่าอยู่บ้างก็ตาม มันว่ายไปหาแม่มดและเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟัง อีกฝ่ายเพียงยิ้มลึกลับและบอกกลับมาว่า “ออกไปผจญภัยอย่างที่ฝันสิ” เจ้าเต่าน้อยจึงเดินขึ้นไปบนฝั่งและน่าแปลกที่ร่างของมันค่อย ๆ

เป็นมนุษย์อย่างสมบูรณ์ แต่เมื่อถอยหลังกลับมาจนเท้าสัมผัสน้ำทะเลอีกครั้งก็กลับเป็นครึ่งคนครึ่งเต่าตามเดิม “หรือว่านี่จะ…” ไม่จำเป็นต้องคิดสิ่งใดอีก มันเดินออกไปสู่โลกอันกว้างใหญ่อย่างที่หัวใจของมันเรียกร้อง